|
Boyutların Tayini |
TS EN ISO 3126 |
İlgili boru üretim standartları ve müşteri teknik şartnamesi gerekliliklerine uygunluk için boruların geometrik özelliklerinin ölçülmesi ve değerlendirilmesidir. |
|
Boyutsal Kararlılık Deneyi |
TS EN ISO 2505 |
Plastik boruların sıcaklık değişimleri altında ne kadar kalıcı deformasyona maruz kaldığını gösteren bir deney metodudur. Belirli sürelerde ısı etkisine maruz bırakılan boruların boyca eski halini alabilme oranları belirlenmek için yapılır. |
|
Çekme Özelliklerinin Belirlenmesi Deneyi |
TS EN ISO 6259-1
TS EN ISO 6259-3 |
Çekme deneyi; polimer, metalik ve kompozit malzemelerin, tek eksende, belirli bir hızda ve sabit sıcaklıkta test numunesine çekme gerilmesi uygulanması, bu gerilme altındaki mekanik özellikleri hakkında bilgi edinilmesi amacı ile yapılan bir testtir. Bu test sonucunda, malzemenin % uzama, çekme mukavemeti, akma mukavemeti gibi mekanik özellikleri belirlenmektedir. |
|
İç Basınca Karşı Direncin Tayini Deneyi |
TS EN ISO 1167-1
TS EN ISO 1167-2 |
Hidrostatik basınç deneyi, boru ve boru bağlantı parçalarının öngörülen kullanım sürelerinin karşılayıp karşılamadığının bir göstergesidir. Belirlenen sıcaklık, basınç ve sürelerde, deney numuneleri hidrostatik iç basınca maruz bırakılmakta ve numunelerin standartlarda belirlenen deney sürelerini tamamlamaları beklenmektedir. |
|
Karbon Siyah Miktar Tayini Deneyi |
TS ISO 6964 |
Güneş ışınları zamanla plastik malzemelerin hem görünüşlerini değiştirmekte hem de mekanik özelliklerini düşürmektedir. Bu deney ile, UV etkisine karşı plastik malzemelere ilave edilen karbon siyahı dolgu malzemesinin oranının belirlenmesi sağlanmaktadır. |
|
Karbon veya Pigment Dağılım Derecesi Belirlenmesi Deneyi |
TS ISO 18553 |
Poliolefin borular, ekleme parçaları ve granülleri içindeki pigment veya karbon siyahı parçacıkları ve aglomera boyut ve dağılım derecesinin değerlendirilmesi için uygulanan bir deney metodudur. Hazırlanan numuneler, mikroskop altında incelenmekte; parçacık ve aglomeraların boyutları ve dağılımlarının homojenliği, ilgili standartta verilen derecelendirme sistemine göre ölçülmekte ve derecelendirilmektedir. |
|
Kütlesel Erime Akış Hızı (MFR) Deneyi |
TS EN ISO 1133-1
(Metot A) |
Erime akış endeksi, belirli yük ve sıcaklıkta ve belirli bir uzunluk ve çaptaki kalıptan akan plastik malzemenin istenilen süredeki akış miktarının ölçümüdür. MFR değeri, malzemenin zincir uzunluğu ve yoğunluk değerlerine göre değişkenlik göstermektedir. Malzemelerin, işlenme ve kaynak proseslerindeki parametrelerin belirlenmesinde önemli rol oynamaktadır. |
|
Oksidasyon İndüksiyon Süresi (OIT) Deneyi |
TS EN ISO 11357-1
TS EN ISO 11357-6 |
Plastik malzemenin yüksek sıcaklık ve oksijen yoğunluğundaki ısıl kararlılığının tespiti için yapılan bir deneydir. Deney parçaları, belirli bir sıcaklıkta oksijen akımı içinde tutulurken antioksidanlar, stabilizatörler ve diğer maddeleri ihtiva eden katkı sistemiyle birlikte bulunan malzemede oksidasyon başlayıncaya kadar geçen süre ile ölçülmektedir. |
|
Yoğunluk Tayini Deneyi |
TS EN ISO 1183-1
(Metot A) |
Plastik malzemelerde yoğunluk değeri, malzemenin zincir yapısına göre değişkenlik göstermektedir. Yoğunluk, bir malzemenin kristalinite derecesi ve sınıfı hakkında bilgi vermektedir. Kristalinite oranı arttıkça malzemenin genel olarak yoğunluğu ve mukavemet değerleri de artış göstermektedir. |
|
Uçucu Madde Muhteva Oranı Deneyi |
TS EN 12099 |
Kalıplama ve ekstrüzyon malzemeleri ile polietilen boru sistemlerinde kullanılan elemanlara uygulanan ve malzemenin içerisinde bulunan uçucu maddelerin muhtevasını tayin edilmesini sağlamaktadır. |
|
Deneyler | Ek Parçalar |
|
|
|
Çekme Mukavemeti ve Hasar Tipi Belirlenmesi Deneyi |
TS ISO 13953 |
Alın kaynaklı polietilen boru sistemlerinin çekme mukavemeti, çekme hasar tipinin belirlenmesi ve alın kaynaklı bağlantıların kalitesini değerlendirmek üzere kullanılan bir deney metodudur. |
|
Sıkıştırılarak Ayrılma Deneyi |
TS ISO 13955 |
Akışkanların dağıtımında kullanılan ve anma dış çapı 16 mm ile 225 mm arasında olan polietilen (PE) elektrik eritmeli boru başı veya semerlerin ayrılma mukavemeti tayin edilmektedir. Deney takımının ayrılma mukavemeti erimiş malzeme düzlemindeki hasarlanma yapısıyla ve ayrılma yüzdesiyle tanımlanmaktadır. Deney takımının ayrılma mukavemetinin değerlendirilmesinde, hasarın görünüşü ve yeri göz önünde bulundurulmaktadır. |
|
Sıyırarak Ayırma Deneyi |
TS ISO 13954 |
Akışkanların dağıtımında kullanılan ve anma dış çapı 90 mm veya daha büyük olan polietilen (PE) elektrik eritmeli boru manşon ve keplerin ayrılma mukavemeti tayin edilmektedir. Elektrik ergitmeli kaynakla birleştirilmiş boru ve boru bağlantı parçalarının, kaynaklı bölgelerdeki kaynak kalitesinin uygunluğunu göstermektedir. Elektrofüzyon tip fittinglerin kaynak parametrelerinin uygunluğunu gösteren önemli bir test olmaktadır. |
|
Yapışma Mukavemeti ve Yırtılma Deneyi |
TS ISO 13956 |
Ayrılma Mukavemeti Testi gibi bu test de, Elektrik ergitmeli kaynakla birleştirilmiş boru ve boru bağlantı parçalarının kaynaklı bölgelerinin dayanımının yeterli olup olmadığını göstermektedir. Elektrofüzyon tip fittinglerin kaynak parametrelerinin uygunluğunu gösteren önemli bir testtir. |
|
Delicili T Darbe Mukavemeti |
TS EN 1716 |
PE delicili T’lerin darbe mukavemetinin tayini için kullanılan bir metottur. Borunun ana eksenine paralel olan birbirine zıt iki yönde darbe uygulandıktan sonra, delicili T’de görülebilir bir hasar olup olmadığı kontrol edilmekte ve hava sızdırıp sızdırmadığı tespit edilmektedir. |